Πανεπιστήμιο ζήτησε από 100 καλλιτέχνες Graffiti να το βάψουν και αυτοί ξεπέρασαν κάθε προσδοκία!

Τα περισσότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα μοιάζουν λίγο επιτηδευμένα κενά, υπερβολικά ασφαλή χρωματικά, με λίγα λόγια βαρετά. Αυτή η φοιτητική εστία δεν ανήκει σε αυτά…

Όταν 100 καλλιτέχνες του graffiti ονειρεύονται το εκπαιδευτικό ίδρυμα που θα ήθελαν να πήγαιναν και τους δίνεται η ευκαιρία να εμφυσήσουν ζωή σε ένα αντίστοιχο, τότε μπορεί να συμβεί ένα μικρό καλλιτεχνικό και δημιουργικό θαύμα.

Ένα πανέμορφο graffiti βγαλμένο από την φύση, με ζωντανά χρώματα. Από τα πιο καθαρά graffiti που έγιναν στην φοιτητική εστία. Οι σκιάσεις εντυπωσιάζουν το ίδιο.

Στην Ελλάδα έχουμε την χειρότερη εικόνα για την τέχνη του δρόμου, εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου της πλατιάς μάζας των καλλιτεχνών που αναλώνονται σε tags, δηλαδή το γράψιμο του παρατσουκλιού που έχουν. Η αλήθεια όμως είναι πολύ μακριά από αυτό που συναντάμε εμείς στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Το συγκεκριμένο έργο είναι τόσο ιδιοφυές και ρέον που δύσκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος την τεχνική που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης για να το κάνει ανάγλυφο. Τα κορμιά που απορροφώνται από το κτήριο δίνουν μια εφιαλτική σκηνή, αλλά το καλλιτεχνικό μεγαλείο του graffiti artist δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι όπου αληθινός καλλιτέχνης έχει αφήσει το στίγμα του, με εξαίρεση Δήμους με πολύ αυστηρή πολιτική στα graffiti δίχως άδεια, ελάχιστες είναι οι φορές όπου τα έργα αυτά έχουν πειραχθεί. Με εξαίρεση 3 τουλάχιστον graffiti του Wild Drawing που έχουν υποστεί βανδαλισμούς.

Μέχρι πρόσφατα, αυτό ήταν από τα λίγα απείραχτα έργα του WD (ελπίζουμε να είναι ακόμα). Η κουκουβάγια έχει ήδη βανδαλιστεί και αποκατασταθεί 2 φορές, ένα graffiti του 2012 που συνδέει την φτώχεια με την βία και την επανάσταση το ίδιο και το τρίτο που απεικονίζει ιθαγενείς του Αμαζονίου σε ένα graffiti για την προστασία της Φύσης έχει δεχθεί ρατσιστικά μηνύματα (έξω οι ξένοι από…τον Αμαζόνιο;).   

Πίσω στην πραγματική τέχνη, η ομάδα των 100 καλλιτεχνών πέρασε τρεις εβδομάδες βάφοντας το εσωτερικό μιας πανεπιστημιακής εστίας στο Παρίσι. Οι καλλιτέχνες προέρχονταν από όλο τον κόσμο συμμετέχοντας στην έκθεση Rehab 2 (Rehabilitation= επανόρθωση, αναμόρφωση), ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην αστική κουλτούρα.

Ένα κεφάλι λύκου κοιτάζει έντονα εσένα που το κοιτάζεις! Αν αυτό που απεικονίζεται κάτω είναι ρίζες που γεννούν το κεφάλι ή απλά τοποθετήθηκε όπως οι κίτρινες γραμμές στο πλάι του κεφαλιού για να γίνει το έργο πιο υποβλητικό, είναι ανοιχτό για συζήτηση.

Τους δόθηκε η απόλυτη ελευθερία να αφήσουν την φαντασία τους ελεύθερη, προτού ανοίξει ο χώρος για το κοινό. Δυστυχώς η είσοδος δεν θα είναι για μεγάλο χρονικό διάστημα ελεύθερη, καθώς το συγκρότημα θα έμπαινε σε διαδικασία ανακαίνισης.

Με αποκλειστική χρήση άσπρου και μαύρου με ελάχιστο μπλε και κοραλί, αυτός ο διάδρομος διακοσμήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ευτυχώς, οι φωτογράφοι όπως βλέπεις έχουν κάνει πάρα πολύ καλά την δουλειά τους και το project ακόμα και αν δεν είναι στην ζωή, θα μείνει στην αιωνιότητα.

Μοντέρνα γεωμετρική τέχνη που έχει εν πολλοίς επιρροές από τα 90’s. Το νερό που απειλεί τα πάντα και ο άνθρωπος με κλουβί στο κεφάλι, είναι απλά αποδείξεις ότι το graffiti είναι πρωτίστως τέχνη από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο.

Περίπτωση με σπουδαία χρήση του άσπρου και του μαύρου, σε ένα έργο που πραγματικά χάνεις εύκολα τα στοιχεία όπως οι πόρτες οι έξοδοι κινδύνου κτλ. Ο καλλιτέχνης οραματίστηκε το μέλλον της ανθρωπότητας με 4 εκπληκτικών αποχρώσεων χρώματα και τα δύο ουδέτερα.

Πράσινο, μπλε, λευκό και γαλαζοπράσινο, χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν το στίγμα μιας μοντέρνας ηλεκτρικής πόλης του μέλλοντος. Ο φουτουριστικός οραματισμός σε όλο του το μηχανικό μεγαλείο.

Δεν θα μας εκπλήξει αν όλο αυτό το έργο εμπνευσμένο από τα βάθη της θάλασσας έγινε με μαρκαδόρο ή για επιπλέον ταχύτητα με κάποιο στόμιο αερογράφου.

Αυτή η φωτογραφία θα μπορούσε να είναι μάθημα, σχετικά με το πως να βάλεις πολλά συνεργαζόμενα χρώματα που ανήκουν σε κοντινή χρωματικά παλέτα. Μπορεί να δείχνει ανά σημεία ως τυχαίες μουτζούρες, όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση. Άλλη μια περίπτωση εξαιρετικά δύσκολου έργου.

Αριστερά χρησιμοποιήθηκαν γραμμές για να δώσουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου, ενώ δεξιά το περίγραμμα είναι πιο αυστηρό, όμως το γέμισμα έγινε και πάλι με πιο αφηρημένο τρόπο. Εικαστικά, ειδικά το πρόσωπο αριστερά είναι πολύ δύσκολο.

Ένα πανέμορφο πορτραίτο κοπέλας με punk/emo στυλ, όπου αγναντεύει από ένα «παράθυρο» σε μια λίμνη με πάρα πολύ πράσινο.

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά τα έργα θα έπρεπε να βάλουν τους ιθύνοντες της φοιτητικής εστίας σε σκέψεις να αναβάλουν την ανακαίνιση!