Οι καρέκλες και ειδικά οι πολυθρόνες από τον 20ο αιώνα, ακόμα και αν δεν έπαψαν ποτέ να είναι είδος πολυτελείας, άρχισαν να μπαίνουν σε ολοένα και περισσότερα αστικά σπίτια, ενώ ταυτόχρονα οι σχεδιαστές ξεκίνησαν να δίνουν μεγάλη έμφαση στην παρουσίαση και στον σχεδιασμό.
Στην Ελλάδα οι επιρροές των σχεδιαστών ήταν τουλάχιστον βαριές ή κλασσικές (η μόδα ήταν η τέως βασιλική οικογένεια και η εξαιρετική τεχνική των προσφύγων μαστόρων) με αποτέλεσμα πολλές από τις καρέκλες του αφιερώματος να μην τις έχουμε συναντήσει ποτέ. Το περίεργο είναι πως πιο συχνά θα συναντήσεις σκαλιστή καρέκλα στην Ελλάδα με δεκάδες εργατοώρες, παρά καρέκλα υψηλού design εργοστασιακής κατασκευής!
Μόνο από την δεκαετία του 90 και έπειτα αρχίσαμε να έχουμε εικόνα του τι συμβαίνει στο εξωτερικό και ήρθε το design στα σπίτια μας. Αλλά για να δούμε τι χάσαμε…
Σχεδιάστηκε το 1927 από την αρχιτέκτονα και σχεδιάστρια Charlotte Perriand για το διαμέρισμά της στο Παρίσι. Αντηχούσε την αρχή της αγάπης των Ευρωπαίων για το μέταλλο και είχε μια εξαιρετική «καριέρα» ως καρέκλα γραφείου. Το αντίστοιχο ξύλινο θα το συναντήσεις σε κάθε παραδοσιακό καφενείο ή λουκουματζίδικο της Ελλάδας! Αργότερα η συλλογή LC αναβαθμίστηκε με την βοήθεια των Le Corbusier και Pierre Jeanneret.
Σχεδιάστηκε από τον Marsel Breuer και βγήκε στην παραγωγή το 1937. Μοιάζει πολύ με την πιο μεγάλη κουνιστή πολυθρόνα που αγάπησε η Ευρώπη και η Αμερική την ίδια περίοδο, αλλά είναι πιο κοντή. Ήταν ότι πιο κοντινό στην Lazy Boy του ‘40 και αποτελεί ακόμα σύμβολο μιας εποχής.
Το 1948 το ΜοΜΑ προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για τα πιο οικονομικά σχέδια επίπλων. Το Γραφείο Eames συμμετείχε στον διαγωνισμό σε σύμπραξη με το Τμήμα Μηχανολόγων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Το 1950 ενθουσιασμένοι, σε συνεργασία με τον Herman Miller και την Zenith Plastics έβγαλαν τις πλαστικές καρέκλες-κέλυφος από καλούπι στην αγορά, οι οποίες σήμερα γνωρίζουν την δεύτερη νιότη τους!
Σχεδιάστηκε το 1958 από τον Borge Mogensen για την εταιρεία Fredericia. Εμπνεύστηκε την ιδέα σε ένα ταξίδι του στην Ισπανία, όπου σε μια παραδοσιακή καρέκλα θαύμασε τα πλατιά υποβραχιόνια. Αυτού του είδους οι καρέκλες είχαν με την σειρά τους επιρροές παραδοσιακού Ισλαμικού σχεδιασμού. Υπό προϋποθέσεις τα πλατιά υποβραχιόνια χρησιμεύουν ως θέση να ακουμπήσεις το ποτήρι σου ή ένα πιάτο.
Σχεδιασμένη από τον Hans J. Wegner το 1963, η Shell Chair, είναι μια πρώτη γραφή Οργανικού Μοντερνισμού και από τα αριστουργήματα του σχεδιαστή. Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν τόσο θετικές όσο και αρνητικές. Αποτελούσε γρίφο για τους ενθουσιασμένους καταναλωτές πως θα την εντάξουν στα σπίτια τους. Είναι από τις πιο σπάνιες καρέκλες στον κόσμο καθώς κατασκευάστηκαν 15 και οι 2 χαρίστηκαν! Το 1997 δύο από αυτές πουλήθηκαν από τον Οίκο Sotheby’s 40.000 λίρες. Μετά την επανακυκλοφορία τους και όταν διαφάνηκε το status που είχαν αποκτήσει, αυτές οι καρέκλες έχουν αποκτήσει status ειδώλου στον χώρο της διακόσμησης.
Πάλι το 1963 έκανε την εμφάνισή της η Ball Chair, σχεδιασμένη από τον Φιλανδό Eero Aarnio, με το πρωτότυπο να έχει κατασκευαστεί από κόντρα πλακέ, βρεγμένο χαρτί, fiberglass, την εσωτερική επένδυση και ένα κόκκινο τηλέφωνο! Σε αντίθεση με την Shell Chair, η Ball Chair απέκτησε επί τη εμφανίσει celebrity status και εμφανίστηκε σε δεκάδες ταινίες ως προπομπός του…σήμερα!
Ακολουθεί η ball chair όπως επανακυκλοφόρησε με λίφτινγκ!
Ο μάγος των επίπλων Eero Aarnio το 1968 δίδαξε για άλλη μια φορά βιομηχανικό σχεδιασμό με την Bubble Chair.
Το 1971 ο Robin Day σχεδίασε αυτές τις σχολικές καρέκλες για λογαριασμό της Hille σε διαγωνισμό Σχολικού Οργανισμού της Ουαλίας. Είναι κατασκευασμένες από πολυπροπυλένιο και ατσάλι και το μικρό τους κόστος τις κατέστησε ιδανικές για σχολεία.
O Hans J. Wegner, ο ίδιος που σχεδίασε την συλλεκτική καρέκλα Shell το ‘63, επέστρεψε το 1986 με την Circle Chair. Την κατασκευή της ανέλαβε η PP Mobler και ήταν μια τεχνολογική πρόκληση να καταφέρουν να παράγουν σε μαζική κλίμακα για τόσο περίπλοκη καρέκλα. Παρά τις τεχνικές δυσκολίες οι καθαρές της γραμμές ακόμα συναρπάζουν και θυμίζει την μεγαλοπρέπεια των Acapulco Chairs.
Ήρθε η στιγμή οι young urban professionals, οι γνωστοί μας γιάπηδες, να αποκτήσουν ένα κομμάτι design. Πρόκειται για μια super premium, εργονομική καρέκλα γραφείου, με πολλά ανατομικά χαρακτηριστικά. Η στήριξη στην μέση και τον αυχένα, επέτρεψε στους γιάπηδες των νέων τεχνολογιών των υπολογιστών και φυσικά στους χρηματιστές, να περνούν περισσότερες ώρες στο γραφείο τους ή σε αίθουσες συσκέψεων. Αντιγράφτηκε κατά κόρον και ακόμα και σήμερα όλες οι διευθυντικές καρέκλες γραφείου (με στήριξη κεφαλιού δηλαδή), έχουν πάρει κάτι από αυτό το πρωτότυπο σχέδιο. Καλόγουστο; Θα σε γελάσουμε. Δώρο στον εργαζόμενο γραφείου και η πιο άνετη καρέκλα που έχει καθίσει ποτέ; Εκατό τοις εκατό!
Σχεδιασμένη από τον Naoto Fukasawa το 2008, η πολυθρόνα αυτή δεν έχει τίποτα από όσα φουτουριστικά φαντάζονταν οι σχεδιαστές την δεκαετία του 60. Λιτή, μινιμαλιστική και άνετη, η συγκεκριμένη πολυθρόνα ήρθε να δείξει, ότι το μέλλον είναι σχεδιαστικά απλό, με λιτές γραμμές και καμπύλες.
Ένας απο τους πιο απλούς και οικονομικούς τρόπους για να φέρεις λίγο απο το φθινόπωρο…
Επειδή καμιά φορά είμαστε τελειομανείς και πιστεύουμε ότι ακόμα και το παραμικρό πλεονέκτημα διακόσμησης μετράει,…
Και όχι μόνο το φθινόπωρο! Γιατί τα περισσότερα φυτά με εξαίρεση ένα, είναι απόλυτα ανθεκτικά…
Η έννοια του "έξυπνου σπιτιού" έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής τα τελευταία χρόνια, με την τεχνολογία…
Και φυσικά οι γείτονες δεν θα ζηλέψουν μόνο, αλλά δεν θα μπορούν να δουν! Αυτή…
Η Άνοιξη είναι εδώ και ήρθε ο καιρός ο κήπος ή η αυλή σου να…